105min
Σκηνοθεσία: Christian Petzold
Σενάριο: Christian Petzold, Harun Farocki
Πρωταγωνιστούν: Nina Hoss, Ronald Zehrfeld, Rainer Bock, Jasna Fritzi Bauer
Τα πάρε-δώσε της με το Δυτικό Βερολίνο, λόγω του εραστή της, θέτουν την Barbara (Nina Hoss) υπό συνεχή παρακολούθηση και δυσμενή μετάθεση κάπου στην επαρχία της Ανατολικής Γερμανίας. Εκείνη, παθολόγος στο επάγγελμα και κλεισμένη ερμητικά στον εαυτό της, ασκεί με τυπική ευσυνειδησία το λειτούργημά της στην ομάδα του γιατρού André (Ronald Zehrfeld) στο νοσοκομείο της περιοχής, μέχρι να έρθει η στιγμή της απόδρασης. Εκείνος από την πρώτη στιγμή την συμπονά, άλλωστε για, επίσης πειθαρχικούς λόγους βρίσκεται και ο ίδιος κολλημένος εκεί. Παρόλα αυτά είναι υποχρεωμένος να δίνει καθημερινή αναφορά στους αξιωματικούς της Stasi για λογαριασμό της. Όταν μια νεαρή δραπέτης φτάνει στο νοσοκομείο, η Barbara για πρώτη φορά πρέπει να αποχωριστεί το ψυχρό πέπλο της και να πάρει τις αποφάσεις της.
Οι γονείς του πέρασαν με νόμιμες διαδικασίες από την αριστερή πλευρά στη δεξιά, αλλά ποτέ δεν αποφάσισαν να ενσωματωθούν στη νέα κουλτούρα. Κρατούσαν πάντα τις σοσιαλιστικές τους αναμνήσεις. Να και μια αντίστροφη αλήθεια λοιπόν, αυτή που βιωματικά στιγμάτισε τα παιδικά χρόνια του Petzold, για να έχει να αναλογίζεται στην ενήλικη ζωή και, κατ’ επέκταση, στο έργο του.
Έτσι, ο θεωρούμενος σημαιοφόρος της “Σχολής του Βερολίνου”, για ακόμη μία φορά διαλογίζεται πολιτικά, απορροφημένος ωστόσο από τις ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, τις μακρές παύσεις και τα έντονα βλέμματα των ηρώων του. Συγκρατημένα και αβίαστα προσπαθεί να παρακολουθήσει τα αποτελέσματα του ολοκληρωτισμού στο πετσί τους, μα πάνω από όλα, μέσα τους. Δεν το πετυχαίνει πάντα, είναι ατμοσφαιρικός, μα γίνεται κοινότυπος, ενώ η υπερβολικά λιγόλογη η προσέγγισή του, δίνει ευκαιρίες να φλερτάρει και με την πλήξη μας.
Τσιγάρα σβήνουν και ανάβουν, οι συζητήσεις μένουν στη μέση, ο ψυχρός πόλεμος μαίνεται τριγύρω της και εκείνη μια μοναχική, μυστικοπαθής φιγούρα με το πάθος της ελευθερίας να καίει μέσα της. Παίρνει το ποδήλατο και κάνει επίμονο πετάλι για να συναντήσει ξανά και ξανά την σαρκική απόλαυση και την ευμάρεια που της υπόσχεται το πέρασμα στην άλλη όχθη. Το ευγενικό πρόσωπο, το γεμάτο θέρμη και κατανόηση χαμόγελο του André όμως, αργά και σταθερά καταφέρνει να ξεκλειδώσει την καλά κρυμμένη ψυχή της μαζί με την αυταπάρνησή της. Ούτε διδακτισμός, ούτε δογματισμός, ένας παγκόσμιος συμβολισμός ηθικού σθένους που τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας
Cinefo 